Έκλεισε την πόρτα πίσω της. Ο αέρας ήταν
ψυχρός. Ο ορίζοντας θολός. Σημάδι πως τα τζάκια έκαιγαν. Κάνοντας τα πρώτα βήματα
εισέπνευσε το κρύο. Αυτό ήταν καλό. Καθάριζε το μυαλό της. Πάνε μέρες, τώρα,
που οι σκέψεις έρχονταν με ταχείς ρυθμούς. Εμμονικές και αμείλικτες. Πόσο να
αντέξει ακόμα αυτό το μυαλό; Μακάρι να υπήρχε ένας διακόπτης, να το έσβηνε για
λίγο. Να ηρεμούσε. Ο αέρας και τα βήματα βοηθούσαν. Οι άνθρωποι πασχίζουμε να εκφράσουμε την κανονικότητά μας σε έναν κόσμο εντελώς μη κανονικό,
σκέφτηκε. Αντιστρόφως ανάλογα ποσά. Πού
τελειώνουμε εμείς και πού ξεκινά ο κόσμος; Οι διαβάτες την προσπερνούσαν.
Τα πρόσωπα μουντά. Τα κεφάλια χαμηλά. Χαμένοι κι αυτοί στις σκέψεις τους.
Γρήγορα βήματα, μηχανικά. Διαδρομές με προορισμούς. Όμως εκείνη, σήμερα, δεν είχε
προορισμό. Απλά πήγαινε. Απλά προχωρούσε. Φωτάκια παντού, οι δρόμοι
στολισμένοι. Πλησίαζαν Χριστούγεννα. Όλοι τα περίμεναν, μηχανικά, σα να ήταν
προγραμματισμένοι. Σε δέκα μέρες, σε εννιά μέρες, σε οχτώ μέρες... Μια
αντίστροφη μέτρηση χωρίς πολύ νόημα. Ίδια κάθε χρόνο. Κι εκείνη προχωρούσε.
Ώσπου έφτασε σε ένα καφέ. Μπήκε μέσα. Μόνη. Καμιά φορά η μοναξιά είναι η
καλύτερη συντροφιά. Υπάρχουν κι αυτές οι
πυρηνικές αλήθειες που μόνο στον εαυτό σου
μπορείς να τις πεις. Μόνο με
αυτόν μπορείς να τις μοιραστείς. Και μόνο απ’ αυτόν μπορείς να πάρεις απάντηση,
συλλογίστηκε. Έχει κάποιο νόημα αυτό;
Έχει νόημα ό,τι δε μοιράζεσαι; Μίζερο. Κι όμως, υπάρχουν πράγματα που κανένας
δε θα καταλάβαινε... Κανένας δε θα σου αναγνώριζε. Όχι, τουλάχιστον, αν δε τα
είχες εσύ βαθιά συνειδητοποιήσει. Κάθισε σε ένα απόμερο τραπεζάκι. Στη
γωνία. Δίπλα στον καλόγηρο με τα
κρεμασμένα πανωφόρια. Παρήγγειλε έναν καφέ. Έβγαλε από την τσάντα της το βιβλίο.
Το άνοιξε στο σημείο όπου είχε τοποθετήσει τον σελιδοδείκτη. Ήταν η Πτώση του Καμύ. Ο καφές ήρθε. Ήταν
αχνιστός. Ελπίζω να μην είναι πολύ
νερωμένος, μονολόγησε και ήπιε μια γουλιά. Ήταν καλός. Ακούμπησε την κούπα
στο τραπέζι με μια αίσθηση προσμονής. Έπιασε το βιβλίο και ξαναδιάβασε τις
υπογραμμισμένες φράσεις. Ποια είναι,
άραγε, η σωστή πλευρά της ζωής;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου