Σάββατο 27 Ιουλίου 2013

Gallery #25 Road trip to Budapest & Vienna

Βουδαπέστη

Δούναβης

Κοινοβούλιο


 Πλατεία των ηρώων 

  
  
 Καθεδρικός του Αγίου Στεφάνου





 Δούναβης


 Άγαλμα της ελευθερίας

 Η Βουδαπέστη την νύχτα

 Ο κήπος των ψαράδων

Εστεργκομ

 Καθεδρικός του Αγίου Στεφάνου





Βιέννη 

 Θερινά ανάκτορα

 Κήπος των ανακτόρων



 Καθεδρικός του Αγίου Στεφάνου


Όπερα

Σάββατο 13 Ιουλίου 2013

Σημείο αυτοπροσδιορισμού


            Συχνά αναρωτιέμαι. Σε έναν κόσμο τόσο πολύπλοκο, χαοτικό, γεμάτο θόρυβο και σύγχυση,  πού μπορείς να βρεις ένα σημείο να αυτοπροσδιοριστείς; Υπάρχει; Παντού άνθρωποι, γνώμες, συμβουλές, προστακτικές, γούστα, πρότυπα. Και συ είσαι κάπου εκεί μέσα να προσπαθείς να βρεις λίγο χώρο για να κάνεις την παρουσία σου αντιληπτή και διακριτή στους άλλους και στον εαυτό σου. Ή μήπως να την κάνεις ανεκτή;
     
            Η καθημερινότητα τρέχει και μαζί μ’ αυτήν τρέχει και η ζωή σου. Και συ τρέχεις να προλάβεις. Τρέχεις πίσω από τη ζωή σου ή πίσω από την καθημερινή ρουτίνα σου; Ζεις πραγματικά ή απλά αποτελείς δείγμα ύπαρξης ζωής; Ή, απλά, τρέχεις χωρίς νόημα;  Όλοι έχουμε πέσει σε τέλμα σε κάποια φάση της ζωής μας. Και εκεί είναι που προσπαθούμε να βρούμε το νόημα που μοιάζει να χάνεται.  
           
           Όταν ζεις σε έναν κόσμο που δε μένει σχεδόν τίποτα σταθερό, τότε πρέπει να γίνεις χαμαιλέοντας και να είσαι έτοιμος να προσαρμοστείς στις καταστάσεις και στις συνθήκες. Αυτό σε αυτοπροσδιορίζει ή σε ετεροπροσδιορίζει, όμως; Εσύ φτιάχνεις τον εαυτό σου και ο εαυτός σου φτιάχνει εσένα. Είναι που πρέπει να βρεις κάποιες σταθερές για να πιαστείς και να χτίσεις βάσεις. Κι αυτές οι σταθερές μπορεί να είναι η οικογένεια, οι φίλοι, οι αγαπημένες ασχολίες.

Για να μην περάσεις, ωστόσο, τα λεπτά όρια μεταξύ αυτοπροσδιορισμού – ετεροπροσδιορισμού, πρέπει να βάλεις στη μέση τον κανόνα.  Εσύ φτιάχνεις τον εαυτό σου και ο εαυτός σου φτιάχνει εσένα. Βλέπεις, ακούς, δέχεσαι, συζητάς, σέβεσαι αλλά στο τέλος η απόφαση είναι δική σου. Το ίδιο και η πράξη. Το ίδιο και το κίνητρο πίσω από την πράξη. Κι έτσι είσαι ελεύθερος, γιατί δε βασίζεσαι σε κάτι ή κάποιον. Δε αξιώνεις δικαιώματα από κάποιον άλλον. Δε ρίχνεις τις ευθύνες σου πουθενά. Στο κάτω κάτω, οι μεγάλοι άνθρωποι και οι μεγάλες καταστάσεις δεν επηρεάζουν αλλά εμπνέουν.

Και κάπου εκεί ριζώνει ο αυτοπροσδιορισμός. Στο σημείο που εσύ αποφασίζεις ποιος θα είσαι. Έπειτα θέλει δρόμο και προσπάθεια. Αλλά έγινε ποτέ κάτι που αξίζει χωρίς προσπάθεια;

“The only person you are destined to become is the person you decide to be.”

Δευτέρα 8 Ιουλίου 2013

"The fault in our stars" - "Το λάθος αστέρι", του John Green



Συγγραφέας: John Green
Εκδόσεις: Λιβάνη
Σελίδες: 297


            Πολλές φορές ήμουν «στο τσακ» να παραγγείλω το περίφημο «The fault in our stars» ή να το κατεβάσω ηλεκτρονικά, καθώς άκουγα και ξανάκουγα γι’ αυτό από booktubers στο YouTube, το έβλεπα στο tumblr και το συναντούσα συνεχώς μπροστά μου. Το περίφημο young adult βιβλίο είναι το #1 bestseller των New York Times, που το τελευταίο διάστημα όποια  «ηλεκτρονική» πέτρα και να σήκωνες το έβρισκες από κάτω. Επιπλέον, συγγραφέας του είναι ο John Green, που αν ασχολείστε πολύ με το YouTube, τότε θα σας είναι και γνωστός. Μέχρι που λίγες εβδομάδες πριν είδα ότι επιτέλους μεταφράστηκε και στα ελληνικά (δεδομένου ότι έχει ήδη μεταφραστεί σε πάμπολλες γλώσσες) και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη.

            Πριν το ξεκινήσω, ήξερα πως πρόκειται για μια λυπητερή ιστορία και καθώς το διάβαζα αναρωτιόμουν πότε θα φτάσω στο σημείο στο οποίο όλοι κλαίνε. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Βασικός χαρακτήρα η Χέιζελ Γκρείς, μια δεκαεξάχρονη κοπέλα που πάσχει από καρκίνο. Είναι πολύ έξυπνη για την ηλικία της, αλλά όχι τόσο που να φαίνεται υπερβολικό. Ο χαρακτήρα είναι καλοδουλεμένος και προσεκτικά γραμμένος. Αποπνέει την ωριμότητα ενός ανθρώπου στην ηλικία της, που ζει σε αυτές τις συνθήκες.Από την άλλη πλευρά έχουμε τον Ογκάστους Γουότερς, ένα δεκαεφτάχρονο αγόρι, που νοσούσε στο παρελθόν από καρκίνο, έχει χάσει το ένα του πόδι, αλλά τώρα ήταν καθαρός. Επίσης πολύ καλογραμμένος χαρακτήρας. Ο Ογκάστους ήταν επίσης έξυπνος, πνευματώδης και ώριμος για την ηλικία του (και για αγόρι). Η Χέιζελ παλεύει με καρκίνο του θυρεοειδούς από τα δεκατρία της και γνωρίζεται με τον Ογκάστους σε μια ομάδα υποστήριξης ανηλίκων με καρκίνο. Εκεί γνωρίζονται και ερωτεύονται.

            Προτού μιλήσω άλλο για τους χαρακτήρες, νομίζω πως γίνεται αντιληπτό από όλους πως αυτό το βιβλίο πραγματεύεται μια ιστορία που σχετίζεται άμεσα με τον καρκίνο. Οπότε το θέμα γίνεται αμέσως πολύ «ευαίσθητο» και ιδιαίτερο. Ωστόσο, σε καμία περίπτωση δεν νομίζω πως ο συγγραφέας εκμεταλλεύεται αυτό το συναίσθημα.

            Οι πρωταγωνιστές του John Green, όπως προαναφέρθηκε, είναι δύο έξυπνοι και ώριμοι έφηβοι που ζουν την καθημερινότητά τους μέσα σε δύσκολες συνθήκες, με τις άσχημες στιγμές και τις πρακτικές δυσκολίες της αρρώστιας. Θέλουν και οι δύο να αφήσουν το σημάδι του σε αυτόν τον κόσμο. Συζητούν για τη ζωή και τον θάνατο, τον έρωτα, την ευτυχία, την καθημερινότητα, το φαγητό, τα βιβλία και την κηδεία τους με την ίδια απλότητα. Πηγαίνουν στο σχολείο, παίζουν βιντεοπαιχνίδια και προσπαθούν να ζήσουν φυσιολογικά. Η αφήγηση είναι σε α’ πρόσωπο μιας και η Χέιζελ μιλά και απευθύνεται σε μας. Αυτό είναι, κατ’ εμέ, είναι μεγάλο επίτευγμα του συγγραφέα, το να μπει δηλαδή στη θέση ενός δεκαεξάχρονου κοριτσιού και να το ενσαρκώσει τόσο καλά!

            Αυτό που μου άρεσε στο βιβλίο είναι το ότι πέρα από την περιγραφή των χαρακτήρων, ο συγγραφέας δίνει μεγάλη σημασία στην περιγραφή των στιγμών και στην διαμόρφωση των σχέσεων. Η σχέση μεταξύ της Χέιζελ και του Ογκάστους περιγράφεται πολύ γλαφυρά. Επιπλέον, οι σχέσεις των παιδιών με του γονείς και τους φίλους δε μένει στην άκρη αλλά περιγράφεται εξίσου ρεαλιστικά.  Μπαίνοντας στην πλοκή, μαθαίνουμε το αγαπημένο βιβλίο της Χέιζελ, το οποίο είναι μια ιστορία για ένα παιδί με καρκίνο. Η Χέιζελ θέλει απεγνωσμένα να γνωρίσει τον συγγραφέα, ο οποίο βρίσκεται στο Άμστερνταμ. Τότε ο Ογκάστους θέλει να της κάνει αυτό το όνειρο πραγματικότητα και έτσι επιλέγει να «ξοδέψει» την ευχή του (από το Make a wish που πραγματοποιεί ευχές για παιδιά που νοσούν) σε αυτό το ταξίδι. Έτσι, Χέιζελ και Ογκάστους ταξιδεύουν ως το Άμστερνταμ και εκεί δένονται περισσότερο.

            Σε πρώτη φάση το βιβλίο μοιάζει απλό. Απλός λόγος, απλή γραφή, απλές αλλά δυνατές εικόνες. Ο John Green, όμως, πετυχαίνει να περιγράφει τις καταστάσεις με τις ιδανικές αναλογίες ωμότητα και χιούμορ. Το χιούμορ προέρχεται από τους ίδιους τους χαρακτήρες και έτσι σου δίνει το δικαίωμα να ζεις και συ την κατάσταση πιο «ζεστά» και χωρίς αμηχανία. Κατά τη γνώμη μου το «Λάθος αστέρι» είναι πανέξυπνο βιβλίο, κι αυτό θα το διαπιστώσετε από τις μικρές λεπτομέρειες, τα ονόματα, τις πληροφορίες που δίνονται όσο προχωρά η πλοκή.

            Τέλος, ομολογώ πως κάποια δάκρυα τα έριξα προς το τέλος, γιατί το κλίμα βαραίνει. Και ίσως εδώ με ρωτήσετε γιατί να διαβάσετε ένα βιβλίο το οποίο θα σας λυπήσει, θα σας μελαγχολήσει και πιθανόν να σας κάνει να κλάψετε. Η απάντηση μου είναι πως σε τελευταία ανάλυση είναι δική σας επιλογή αν θα το διαβάσετε ή όχι. Όμως τα βιβλία είναι ένας καινούργιος κόσμος, μια καινούργια ζωή, με τα καλά και τα κακά. Χρέος τους είναι να μεταφέρουν ένα ολοκληρωμένο νόημα και να προβληματίσουν, έστω και λίγο, τον αναγνώστη. Και αυτό εδώ το βιβλίο, το κάνει.

Πέμπτη 4 Ιουλίου 2013

"Νέμεσις", του Jo Nesbo




Συγγραφέας: Jo Nesbo
Σελίδες: 586
Εκδόσεις: Μεταίχμιο

            Βρισκόμαστε στο Όσλο και βασικός χαρακτήρας του βιβλίου είναι ο επιθεωρητής Χάρι Χόλε. Ξεκινώντας, να πω πως είναι αλκοολικός και σίγουρα όχι και ο πιο κοινωνικός άνθρωπος στον κόσμο. Ικανός στη δουλειά του και ειδικός στο να εξιχνιάζει υποθέσεις με στυγερούς εγκληματίας, ο Χάρι προτιμά να δρα και να ερευνά μόνος του αποφεύγοντας τις πολλές επαφές με τους συναδέλφους του.

            Η ιστορία του βιβλίου έχει ως εξής: Ο Χάρι Χόλε βρίσκεται αντιμέτωπος με δύο δολοφονίες. Πρώτα απ’ όλα, τη δολοφονία μιας υπαλλήλου τράπεζας κατά τη διάρκεια μιας ληστείας, όπου παρά το ότι ο ληστής παίρνει τα χρήματα, κάνει τελικά τον φόνο. Δεύτερον, τη δολοφονίας μιας πρώην αγαπημένης του, όπου το βράδυ πριν βρεθεί νεκρή , ο Χάρι ήταν στο σπίτι της για δείπνο. Το επόμενο πρωί βρίσκεται σε άθλια κατάσταση στο διαμέρισμά του χωρίς να θυμάται πως επέστρεψε και τι έγινε προηγούμενο βράδυ στο δείπνο.  Επιστρέφει, λοιπόν, στο σπίτι της πρώην αγαπημένης του και τη βρίσκει νεκρή. Το σκηνικό μοιάζει με αυτοκτονία. Ο ίδιος τηλεφωνεί ανώνυμα από τηλεφωνικό θάλαμο στην αστυνομία για να δηλώσει το θάνατο και έπειτα παρακολουθεί τις έρευνες «από έξω». Η υπόθεση κλείνει ως αυτοκτονία. Ο Χάρι πιστεύει πως πρόκειται για δολοφονία αλλά ξέρει, ωστόσο, πως αν η υπόθεση ξανανοίξει ο ίδιος θα είναι ο πρώτος ύποπτος.

            Στη συνέχεια της πλοκής του βιβλίου ο Χάρι συνειδητοποιεί πως αυτοί οι δύο φόνοι συνδέονται μεταξύ τους. Κάνοντας μια αναδρομή στην ιστορία των ληστειών τραπεζών στο Όσλο, μαθαίνει πως  οι περισσότερες από αυτές έχον γίνει από τσιγγάνους. Μάλιστα, το «μεγάλο κεφάλι» που κρύβεται πίσω από πολλές είναι ένας άντρας που ονομάζεται Ράσκολ και βρίσκεται στη φυλακή. Αυτό, βέβαια, δεν τον εμποδίζει από το να συνεχίζει να κινεί τα νήματα. Ο Χάρι Χόλε έρχεται σε επαφή με τον Ράσκολ και με ανορθόδοξους τρόπους μαθαίνει για τον «νόμο» των τσιγγάνων σχετικά με την αγάπη και την εκδίκηση.

            Καθώς η πλοκή συνεχίζεται με κινηματογραφικά, θα έλεγα, πλάνα, ο Χάρι ταξιδεύει μέχρι τη Βραζιλία για να συλλέξει πληροφορίες και να έρθει σε επαφή με άτομα που μπορεί να εμπλέκονται στους φόνους. Παράλληλα λαμβάνει πολλά emails από κάποιον άγνωστο που φαίνεται να είναι ο πραγματικός δολοφόνος.

            Στην ιστορία εμπλέκονται πολλοί χαρακτήρες και ο Nesbo υφαίνει το νήμα προσεκτικά και αινιγματικά μέχρι το τέλος. Σκιαγραφώντας το προφίλ του καθενός με στοιχεία και γεγονότα, αφήνει τον αναγνώστη να μπει στο ρόλο του ντετέκτιβ και να κάνει τις δικές του υποθέσεις.

            Το «Νέμεσις» είναι το πρώτο βιβλίο του Jo Nesbo που διαβάζω και μπορώ να πω ότι με κάνει να θέλω να διαβάσω και άλλο έργα του συγγραφέα. Πρόκειται για ένα δυνατό αστυνομικό μυθιστόρημα (η Νορβηγία έχει άλλωστε μεγάλη παράδοση σ’ αυτό) με σύνθετη πλοκή και ενδιαφέροντες χαρακτήρες. Ποια άλλα βιβλία του Nesbo προτείνετε;

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...