Κυριακή 28 Απριλίου 2013

"Χαμένες μορφές του Χριστιανισμού", του Bart D. Ehrman



Συγγραφέας: Bart D. Ehrman
Εκδόσεις: Εναλιος
Σελίδες: 534

Αυτή τη φορά θα μιλήσω για ένα διαφορετικό βιβλίο. Πρόκειται για το «Χαμένες μορφές του Χριστιανισμού». Πάντα, πριν το Πάσχα, με πιάνει μια μανία να διαβάσω τέτοιου τύπου βιβλία. Για να το ξεκαθαρίσω, δε με ενδιαφέρει καθόλου το θεολογικό – θρησκειολογικό κομμάτι σε αυτή τη φάση. Αυτό που μου κινεί πάντα την περιέργεια είναι η ιστορική προσέγγιση της θρησκείας, ο τρόπος διάδοσης (και μη) αυτών που θεωρούνται σήμερα ιερές γραφές του χριστιανισμού. Ο ρόλος του ανθρώπου στην ιστορία της θρησκείας.

            Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι ακριβώς ό,τι χρειαζόμουν. Εύκολο στην ανάγνωση, χωρίς περιττές ακαδημαϊκές λεπτομέρειες που θα το καθιστούσαν δυσπρόσιτο, σε βάζει στο κλίμα και σου δίνει όσα χρειάζεσαι για μιας πρώτης τάξεως έρευνα σε ένα, ομολογουμένως, πολύπλοκο θέμα. Ξεκινώντας με μια επιφυλακτικότητα, καθώς τέτοιου είδους βιβλία μπορούν να γίνουν πολύ παραπλανητικά, με ικανοποίησε το γεγονός ότι στο τέλος υπάρχει πλούσια βιβλιογραφία, ώστε σε παραπέμπει να συνεχίσεις την έρευνα και μόνος σου.

            Αν σας ενδιαφέρει να μάθετε πράγματα για την ιστορία των πρώτων αιώνων του χριστιανισμού, τότε αυτό είναι σίγουρα ένα βιβλίο για εσάς. Παρουσιάζονται όλες οι κυρίαρχες «ομάδες» των πρώτων χριστιανών, τα πιστεύω, τα δόγματα, οι μύθοι και οι ιστορίες, οι ανακαλύψεις και οι πλαστογραφίες. Γνωστά και άγνωστα πράγμα πέρα από την κοινή ιστορία του ευαγγελίου που ξέρουμε, κείμενα που χάθηκαν για να ανακαλυφθούν ξανά στην σύγχρονη εποχή. 

            Πρόκειται για ένα βιβλίο που αγγίζει ένα ιδιαίτερα «ευαίσθητο» θέμα, με την απαιτούμενη, όμως, προσοχή. 

Δευτέρα 15 Απριλίου 2013

"Το χειρόγραφο της Άκρα" του Paulo Coelho & "Ο Προφήτης" του Kahlil Gibran


Συγγραφείς: Paulo Coelho / Kahlil Gibran
Εκδόσεις: Λιβάνη / Ιάμβλιχος
Σελίδες:  188 / 90

        
           Χωρίς να το έχω σχεδιάσει, έτυχε να μου κάνουν δώρο το «Χειρόγραφο της Άκρα» του Coelho και να αγοράσω τον «Προφήτη» του Gibran σχεδόν ταυτόχρονα. Κάνοντας μια γρήγορη έρευνα στο Goodreads, διαπίστωσα πως πολλοί τα παρομοίαζαν. Έτσι, τα διάβασα το ένα μετά το άλλο και διαπίστωσα πως, πράγματι, έχουν πολλές ομοιότητες.

            Και τα δύο βιβλία έχουν ακριβώς την ίδια δομή. Πρόκειται για δύο ανθρώπους, δύο «προφήτες» όπως σίγουρα θα τους χαρακτήριζαν την εποχή στην οποία μιλούν, οι οποίοι βρίσκονται μπροστά σε ένα ακρωτήριο και απαντούν σε ερωτήσεις.

            Θα τα χαρακτήριζα «βιβλία σοφίας», κάθε κεφάλαιο (ερώτηση των ακροατών και απάντηση του προφήτη), σχετίζεται με βασικές έννοιες όπως η αγάπη, η προσφορά, η ελευθερία, ο πόνος, η φιλία, ο χρόνος, η δουλειά, η ομορφιά, ο θάνατος. Προσεγγίζουν τη φιλοσοφία στα πλαίσια μιας θρησκευτικής πνευματικότητας. Σίγουρα πρόκειται για να αναγνώσματα πλούσια σε ηθικά διδάγματα, που αφήνουν μια γεύση αισιοδοξίας.

            Το γεγονός του ότι μοιάζουν τόσο πολύ θα μπορούσε να λειτουργήσει και θετικά και αρνητικά. Ωστόσο, αν δούμε το καθένα ξεχωριστά, μπορούμε να κάνουμε λόγο για ένα ευχάριστο ανάγνωσμα που έχει κάτι να μας πει.

Σάββατο 13 Απριλίου 2013

"Άκου ανθρωπάκο", του Βίλχελμ Ράιχ



Συγγραφέας: Βίλχελμ Ράιχ
Εκδόσεις: Γνώση
Σελίδες: 138

            Το «Άκου Αθρωπάκο» είναι ένα βιβλίο διαφορετικό από τα άλλα. Είναι ένα βιβλίο που μιλά για την ανθρώπινη φύση και τις αδυναμίες τις, για την ανθρώπινη κοινωνία και τα επαναλαμβανόμενα λάθη της, για αλήθειες που κρύβουμε μέσα μας και δε θέλουμε να παραδεχτούμε.

            Μια συνεχής ροή λόγου, που κόβει την ανάσα του αναγνώστη. Ένα κατηγορώ προς κάθε μορφή αθλιότητας που ο «ανθρωπάκος» έχει επιδείξει ανά τους αιώνες. Λόγια διαχρονικά, κατηγορίες με πανανθρώπινο χαρακτήρα, μηνύματα με πολύ βάθος και νόημα. Σίγουρα δεν είναι ένα βιβλίο που θα σας χαροποιήσει. Πιο πολύ είναι ένα βιβλίο που θα σας «ξυπνήσει».

            Το βιβλίο έχει ως σημείο αναφοράς την ανθρώπινη πνευματική ελευθερία και στόχο την ανάδειξη της μικρότητας και της μικροψυχίας που κρύβει ο «ανθρωπάκος» μέσα του, σε έναν κόσμο γεμάτο κόμπλεξ για τον εαυτό του. Ο «ανθρωπάκος» βλέπει, παρατηρεί αλλά εθελοτυφλεί. Κρύβεται πίσω από τις αδυναμίες του. Δεν αποζητά την αλήθεια και την αυθεντικότητα των πραγμάτων, παρά μόνο την σιγουριά που νομίζει πως του χαρίζουν οι «μεγάλοι» ηγέτες του.

            Ένα βιβλίο που απαιτεί σίγουρα παραπάνω από μια αναγνώσεις για να αισθανθεί κανείς τα λόγια του. Αποτελεί ένα μάθημα για τον εαυτό μας  και ένα δώρο για να συνειδητοποιήσουμε πως πρέπει να αλλάξουμε. Αξίζει να το διαβάσετε.

* Ο Βίλχελμ Ράιχ φυλακίστηκε και πέθανε μέσα στις ομοσπονδιακές φυλακές των ΗΠΑ για το βιβλίο του «Άκου ανθρωπάκο».

Τετάρτη 10 Απριλίου 2013

"Το πρόβλημα Σπινόζα", του Irvin D. Yalom




Συγγραφέας: Irvin D. Yalom
Εκδόσεις: Άγρα
Σελίδες: 506

            Είχα καιρό να πιάσω στα χέρια μου ένα βιβλίο με το οποίο θα «κολλήσω», κι αυτό ήταν το «Πρόβλημα Σπινόζα» του Yalom. Όπως φαίνεται και από τον τίτλο, το βιβλίο  σχετίζεται με τη ζωή και την φιλοσοφία του Σπινόζα, τον αφορισμό του από την εβραική συναγωγή, την μοναχική ζωή του και την ιδιοφυία του.

Ο Yalom καταφέρνει καθόλη τη διάρκεια του βιβλίου να μας παρουσιάζει την πορεία της ζωής του Σπινόζα και την πορεία της ζωής του ναζιστή Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ.

Ο Ρόζενμπεργκ, φανατικός αντισημίτης, εκπλήσσεται με το γεγονός του ότι βρίσκει στο έργο του Εβραίου Σπινόζα απόψεις και πράγματα με τα οποία συμφωνεί. Σε όλη τη διάρκεια της ζωής του τον απασχολεί το πρόβλημα Σπινόζα, δηλαδή το πώς ένα Εβραίος κατάφερε να γράψει τόσο σημαντικά πράγματα. Σε όλη του τη ζωή παλεύει ανάμεσα στην πιθανότητα να το αποδεχτεί και στην πιθανότητα να τον απορρίψει.

Ο ορθολογισμός και η μοναχική ζωή του Σπινόζα από τη μια, ο παραλογισμός και τα εγκλήματα του Ρόζενμπεργκ από την άλλη, συνθέτουν μια πλοκή που κρατά την προσοχή του αναγνώστη αμείωτη.

Ο Yalom, με πολλή  τέχνη, καταφέρνει να δώσει στον αναγνώστη ένα ολοκληρωμένο μυθιστόρημα, βασισμένο σε ιστορικές αλήθειες, γεγονότα και σκέψεις.

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...