Και κάπου εκεί, βαθιά μες στη σιωπή,
φοβάσαι πως θα ακούσεις τις επιθυμίες σου.
Δυνατές, μεγάλες, ανδρειωμένες, υψώνονται σαν κύματα.
Το εμπόδιο του θορύβου καταρρίπτεται.
Το φως που θαμπώνει, σβήνει.
Μόνος, σκοτεινός και σιωπηλός.
Κρότος οι σκέψεις.
Η πάλη ξεκίνησε.
Και οι επιθυμίες μεγαλώνουν, σε
κυριεύουν, σε πλημμυρίζουν.
Καταπατούν το Είναι σου.
Γίνονται το Είναι σου.
Και ιδού η πρόκληση.
Κοιτάς το είδωλό σου στον καθρέφτη.
Βαρύ το τίμημα της αποδοχής.
Κι είναι φορές που κρατάς κρυμμένο
ένα κλάμα...
1 σχόλιο:
Υπέροχο!
Δημοσίευση σχολίου